Wiertło zawierające uchwyt narzędziowy (1) mający końcówkę posiadającą dwie płytki tnące (5, 5') na płaszczyźnie głównej (C-C), przy czym wkładki tnące (5, 5)') mają krótką środkową krawędź skrawającą skierowaną wspólna druga płaszczyzna (EE). Krawędź tnąca tworzy punktową, środkową krawędź tnącą, która umożliwia wejście w przedmiot obrabiany i tym samym centrowanie wiertła. Na trzpieniu znajdują się dwa rowki wiórowe (6, 6'), które rozciągają się od końca wierzchołkowego do końca dolnego. W dowolnym odcinku altanki rowki są umieszczone diametralnie naprzeciw siebie w płaszczyźnie rury, a płaszczyzna rury znajduje się w płaszczyźnie wspólnej powierzchni (F-F) dwóch obszarów po obu stronach rury. Trzpień rozciągający się pod kątem 90° ma w tej płaszczyźnie maksymalną sztywność. Druga płaszczyzna (E-E) środkowej krawędzi skrawającej jest zorientowana pod kątem około 90° do głównego sztywnego kierunku (F-F) płaszczyzny styku lub dolnego końca trzonu.

Podczas wiercenia w betonie itp. można złagodzić nagłą zmianę stanu wiercenia i ustabilizować operację wiercenia, nawet przy wytwarzaniu wiórów o dużych rozmiarach, przy czym wydajność wiercenia nie ulega obniżeniu.

Część krawędzi tnącej ułożona zasadniczo w kształcie promieniowym, posiadająca co najmniej dwie główne części krawędzi tnącej i co najmniej dwie pomocnicze krawędzie tnące umieszczone pomiędzy główną częścią krawędzi tnącej a częścią głównej krawędzi tnącej w kierunku obwodowym. Główna część krawędzi tnącej ma główną krawędź tnącą jako jej krawędź tnącą, a wewnętrzny koniec głównej krawędzi tnącej jest umieszczony w środku obrotu, a zewnętrzny koniec jest umieszczony na zewnętrznej krawędzi miejsca obrotu części krawędzi tnącej.