Bij het onderzoek en de ontwikkeling van gecementeerde carbideproducten nemen we vaak het 'behoud van andere eigenschappen van gecementeerde carbide en het zoveel mogelijk verbeteren van de taaiheid ervan' als onderzoeksdoel, om betere prestaties te verkrijgen.

Net als metalen materialen kan de taaiheid van gecementeerd carbide worden uitgedrukt in termen van slagvastheid en breuktaaiheid. Er bestaat een lineair verband tussen de slagvastheid en de buigsterkte van hardmetaal. De factoren die de buigsterkte van de legering bepalen, hebben ook een sterke invloed op de slagvastheid van de legering. De slagvastheid van de legering wordt ook door andere factoren beïnvloed.

Impacttaaiheid is het vermogen van een materiaal om weerstand te bieden aan bezwijken onder impactbelasting. Interne defecten in legeringen hebben vergelijkbare effecten op de buigsterkte en slagvastheid. Over het algemeen zijn harde legeringen brosse materialen, en de elastische vervormingsarbeid neemt een groot deel voor haar rekening bij blootstelling aan schokken, dus de buigsterkte van de legering heeft een belangrijke invloed op de waarde van de schoktaaiheid.

Voor de legering die 10% Co bevat, geldt dat met de toename van de WC-korrelgrootte, hoewel de breuktaaiheid van de legering toeneemt, de buigsterkte afneemt en de slagvastheidswaarde ook afneemt, wat aangeeft dat de buigsterkte een leidende rol speelt in de slagvastheid .

Naarmate de hardheid van gecementeerd carbide toeneemt, heeft de breuktaaiheid de neiging af te nemen. Maar binnen een bepaald bereik blijkt dat andere factoren ook de breuktaaiheid bij dezelfde hardheid beïnvloeden.

Door het analyseren van de relatie tussen de slagvastheid, breuktaaiheid en andere mechanische eigenschappen en structurele parameters van gecementeerd carbide geproduceerd door verschillende samenstellingen, WC-deeltjesgrootte en verschillende procesomstandigheden, trekken we de volgende conclusies:

Er zijn veel factoren die de slagvastheidswaarde van gecementeerd carbide beïnvloeden, waaronder voornamelijk structurele defecten, sterkte en taaiheid, enz. Structurele defecten van legeringen verminderen tegelijkertijd de buigsterkte en slagvastheid. De buigsterkte van de legering heeft een grote invloed op de slagvastheid. De slagvastheid en buigsterkte behouden een bepaalde lineaire relatie. Alleen onder de voorwaarde van vergelijkbare buigsterkte vertonen legeringen met een goede breuktaaiheid een betere slagvastheid.

De breuktaaiheid van hardmetaal hangt voornamelijk samen met de hardheid. Naarmate de hardheid van de legering toeneemt, neemt de breuktaaiheid in principe lineair af, maar fluctueert binnen een bepaald bereik. Wanneer de hardheid vergelijkbaar is, heeft de grofkorrelige legering met laag Co-gehalte een betere breuktaaiheid. Homogeen gestructureerde legeringen hebben een hogere breuktaaiheid, maar een lagere buigsterkte en slagvastheid dan niet-homogeen gestructureerde legeringen.

Vergeleken met de slagvastheidswaarde van gecementeerd carbide heeft de breuktaaiheidswaarde een belangrijker praktische betekenis. Gecombineerd met de drie mechanische prestatie-indicatoren van breuktaaiheid, hardheid en buigsterkte van de legering, kan dit de prestaties van de legering beter karakteriseren.