یک مته متشکل از یک نگهدارنده ابزار (1) دارای انتهای نوک دارای دو درج برش (5، 5') روی صفحه اصلی (C-C)، درج های برش (5، 5) ') دارای یک لبه برش مرکزی کوتاه است که روی آن قرار دارد. صفحه دوم مشترک (E-E). لبه برش یک لبه برش مرکزی نقطه مانند را برای ورود به قطعه کار و در نتیجه مرکز مته تشکیل می دهد. روی آربور، دو فلوت تراشه ای (6، 6') در نظر گرفته شده است که از انتهای نوک تا انتهای پایین امتداد دارند. در هر بخش در امتداد آربور، فلوت ها به صورت قطری مقابل یکدیگر در صفحه لوله قرار دارند و صفحه لوله در صفحه زمین مشترک (F-F) دو زمین در دو طرف لوله قرار دارد. با امتداد 90 درجه، آربور حداکثر استحکام را در این صفحه دارد. صفحه دوم (E-E) لبه برش مرکزی با زاویه تقریباً 90 نسبت به جهت صلب اصلی (F-F) صفحه زمین یا انتهای پایین ساقه جهت گیری می کند.

در عملیات حفاری برای بتن یا موارد مشابه، می توان تغییر ناگهانی حالت حفاری را کاهش داد و برای تثبیت عملیات حفاری، حتی در هنگام تولید براده های با اندازه بزرگ، راندمان حفاری کاهش نمی یابد.

یک قسمت لبه برشی که بطور عمده به شکل شعاعی چیده شده است، دارای حداقل دو قسمت لبه برش اصلی و حداقل دو لبه برش کمکی است که بین قسمت لبه برش اصلی و قسمت لبه برش اصلی در جهت محیطی قرار گرفته است. قسمت لبه برش اصلی دارای یک لبه برش اصلی به عنوان لبه برش آن، و انتهای داخلی لبه برش اصلی در مرکز چرخش و انتهای بیرونی در لبه خارجی محل چرخش قسمت لبه برش قرار دارد.